Obecnie na obszarze Polski stwierdzono 3156 gatunków motyli z 73 rodzin, z czego 164 gatunki to motyle dzienne (zobacz też owady Polski). Co roku jednak wykazywane są jeszcze pojedyncze gatunki.
Ciekawostki
Największe motyle europejskie (występujące również w Polsce) to zmierzchnica trupia główka i pawica gruszówka.
Największe motyle na świecie żyją w strefie tropikalnej i subtropikalnej. Należy do nich Ornithoptera alexandrae (rodz. Papilionidae). Jest gatunkiem chronionym, występującym już tylko na jednym stanowisku w Papui Nowej Gwinei. Rozpiętość skrzydeł samic tego gatunku przekracza 280 mm, a masa ciała 25 g.
Nie wszystkie motyle swym wyglądem odpowiadają temu, co w powszechnej świadomości uchodzi za wizerunek motyla – zobacz np. podobne z pokroju do osy przeziernikowate; istnieją również gatunki, których samice są bezskrzydłe.
Żyjące na Hawajach ćmy z rodzaju Eupithecia (rodz: Geometridae) (E. staurophragma i E. orichloris) mają gąsienice będące drapieżnikami polującymi na drobne owady. Ofiara zostaje pochwycona w utworzony z przekształconych odnóży tułowiowych kosz. Atak trwa 1/12 sekundy.
Bezkolczy śnieżyczek (Acentria ephemerella rodz. Pyralidae) to motyl, którego gąsienice żyją pod wodą. Ponadto u tego gatunku występują dwie formy samic uskrzydlona – żyjąca na lądzie oraz o zredukowanych skrzydłach żyjąca pod wodą.
Występujące także w Polsce sówkowate (Noctuidae) takie jak Mamestra brassicae i Cosmia trapezina mogą uzupełniać swoją dietę innymi gąsienicami, często również swojego gatunku dlatego można je nazwać „kanibalami”.
Południowoamerykańska omacnica (Pyralidae). Cryptoses choloepi związana jest z leniwcem trójpalczastym. Postacie dorosłe żyją w sierści leniwca, natomiast gąsienice odżywiają się jego odchodami.
Gąsienice korowódki śródziemnomorskiej (Thaumetopoea pityocampa) w swoich włoskach mają białko o właściwościach parzących, taumatopeinę, która może powodować stany zapalne skóry, a nawet owrzodzenia i wtórne zakażenia ropne.
Gąsienice południowoamerykańskiej pawicy (Saturniidae) Lonomia achelous, dysponują substancją fibrynolityczną i mogą powodować u zwierząt trwające nawet do czterech tygodni krwawienie, między innymi z nosa i skóry.
Zobacz także: