Powrót do strony głównej

Słoneczna Akademia | Warsztaty - Czerwony kapturek



Czerwony Kapturek – baśniowa postać, mała dziewczynka nosząca czerwone nakrycie głowy, wywodząca się z baśni ludowych, a opisana po raz pierwszy przez Charles’a Perraulta w 1697 roku w książce Bajki Babci Gąski. Postać Czerwonego Kapturka pojawiła się w niezliczonej ilości powieści, filmów, opowiadań dla dzieci czy skeczy i jest powszechnie znana w Europie.

Baśń o Czerwonym Kapturku posiada bardzo wiele wersji. Jej popularność wzrosła szczególnie w XX wieku, doprowadzając do powstania licznych odmian, parafraz i trawestacji oryginalnej opowieści.

James N. Barker w 1827 roku stworzył wierszowany komentarz do baśni. Bohaterka utworu, babcia, opowiadając swoim wnuczkom bajkę o wilku i Czerwonym Kapturku, przestrzega je przed miłością (którą jej zdaniem uosabia wilk). Dziewczynki chętnie słuchają nauk, obiecują nie zadawać się z obcymi, ale pytają, dlaczego wilk w bajce jako pierwszą pożarł biedną babcię. Czy babcie też ulegają miłości? Na to pytanie dzieci nie otrzymują odpowiedzi[14]. Tekst ten został przedrukowany w 1858 w Cyclopedii Williama Burtona i opatrzony drzeworytem, przedstawiającym wilka-amanta na klęczkach przed Czerwonym Kapturkiem.

Andrew Lang, szkocki antropolog i zbieracz baśni, w zbiorze Red Fairy Book z 1890 roku zawarł wariant zatytułowany The True Story of Little Golden Hood (French Tale) (dosł. Prawdziwa historia Złotego Kapturka. Baśń francuska), który podaje za Karolem Marellesem. Według tej wersji powszechnie znana opowieść o Czerwonym Kapturku zawierała błędy. Nakrycie głowy głównej bohaterki miało kolor złoty i było zaczarowane. Gdy dziewczynka przyszła do babci, tej nie było w domu, bo poszła do miasta handlować ziołami, był tam już natomiast wilk, który w przebraniu babci czekał na ofiarę. Gdy jednak próbował połknąć dziewczynkę, jej zaczarowany kapturek poparzył mu paszczę. Wtedy do domku weszła babcia, która złapała zdezorientowanego wilka w worek. Babcia zapowiedziała wilkowi, że rzuci go psom na pożarcie[15].

W swojej rymowanej wersji Jan Brzechwa zrezygnował z drastycznych scen. Pod groźbą myśliwego babcia i Kapturek zostają wyplute przez wilka. Myśliwy nie zabija bestii, ale zabiera wilka do Warszawy i tam umieszcza go w zoo. W oparciu o wiersz powstała bajka muzyczna z kompozycjami Mieczysława Janicza.

Z bajką mierzyli się także inni polscy pisarze, m.in. Artur Oppman i Joanna Olech.

Zobacz także: